Uyanış için aktifleşme

Zaman dünya realitesi ve ruhsal gerçek ile ilgili bilgilerin insanlığa açıklandığı, kimsenin ben bilmiyordum, hiç duymadım diyemeyeceği zamandır. Bilgiler kişiyle sınırlı bir aydınlanma, bir uyanış amacı ile verilmiyor. Bu hem mümkün değil, hem de anlamlı ve fonksiyonel değil! Amaç topyekun uyanıştır. Öncelikle uyanmak görevinde olanlar vardır. Onlar bugün küçük gruplar halinde bir araya getirilmişler ve grupların oluşturduğu ağ dünyayı sarmıştır. Bu ağ içinde her grup sadece kendine ait bir göreve uyanacaktır. Diğer grupların görevinden haberdar olacak fakat yalnızca kendi görevini en mükemmel biçimde yapacaktır. Aynen bedenin organlarındaki iş bölümü ve işbirliği gibi! Aynen bir orkestradaki enstrümanlar gibi! Grup içinde dahi kişiler farklı görevleri yerine getirecekler, ancak görevler uyum içinde her biri diğerini destekleyerek grup görevini bütünleyecektir. Yaratılış sonsuz farklılıkların uyumu ve bütünlüğüdür. Parmak izlerimizin sonsuz farklılığı aslında biyolojik yapılarımızın, ruhsal rengimizin, var oluş nedenimizin tamamen farklı ve bize ait oluşunun işaretidir (*). Bir ağaçtaki her bir yaprak diğerinin tıpkısı olmadığı gibi ağacın yaşamı boyunca döküp yeniden açtığı yapraklar da ne öncekilerin ne sonrakilerin tıpkısı değildir. Hiçbir kar tanesinin, evrendeki hiçbir yıldızın, hiçbir gezegenin diğerleriyle aynı olmadığı gibi. Her insan tekdir, görevi yalnızca kendisinin yapacağı tek görevdir. Gruplarda bu tek tek görevlerin bütünleşerek bir fonksiyona dönüşmesi, fonksiyonların grup ağları içinde birbirini tamamlayarak bütünleşmesi insanlığın toplu uyanışını sağlayacaktır. Bu var oluşumumuzun nedenini anlamada dünyada yaşarken atmamız gereken adımdır.

Bu uyanışta kimse kimsenin görevini taklit etmeyeceği gibi, hiçbir grup da diğerinin görevini taklit etmeyecektir. Burada geniş bir kabul ve anlama var. Saçımızın her hücresi, bedenimizdeki tüm DNA bilgisine sahip ama sadece o bilginin kendisine ait kısmında aktiftir. Nerede nasıl aktif olacağımızı bilmek, kendini bilmek, var oluşumuzun nedenini bilmek ve görevinin sorumluluğunu idrak etmektir.

Biz bugünkü dünya realitemizde kişisel kazancımızı ve mutluluğumuzu yaşamaya çalışıyoruz. Kişisel kazancın ve mutluğun önündeki sayısız engele rağmen bundan vaz geçmiyoruz. Çünkü bunun mümkün olacağı yolunda bizi kandıran içine çeken sonsuz tuzak var. Uyanış ki kendini bilme ve kendinden ayrı zannettiklerinle uyum ve birleşme, bütünleşme halinde olmadır, o durumda yaşayacağımız inanılmaz mutluluk ve sevinci anlamaktan çok uzağız. Konuşuyoruz ama aktifleşmediğimiz için anlamıyoruz, anlamadığımız için de eski yolumuza devam ediyoruz.

Nedir aktifleşmek? Aktifleşmenin anahtarı bu yaşamın içindedir ve dünyada var olduğundan bu yana insana bu anahtarın nasıl kullanılacağı anlatılmıştır. Her Vernal Devre’nin sonunda aktifleşenler yeni bir var oluşa geçerken diğerleri belki toprağa düştüğü halde filizlenmeyen tohumlar gibi kendi varlık nedenlerine değil başka var oluşlara hizmet ediyorlar. Yine bir Vernal Devre’nin sonundayız.

(*) Tıpkı size benzeyen bir kopyanızla karşılaşsaydınız ne yapardınız? Ben korkardım! Ama günümüz insanı, kendisine dayatılmış olan tek bir modele göre kendini kopyalamaya çalışıyor. Sonuçta ne kendisi oluyor ne de tam bir kopya. Çünkü o tek model sürekli değişiyor ve insan onun peşinden koşuyor, çocuklarını da o modelin peşinden koşmaya zorluyor. Anlamıyor ki karanlıkta kaybolmaktadır. Günümüzün İlahi Komedya’sı bu olsa gerek.